Dziecko

Tuż przed południem spotkałam go w parku

Zgarbiony z zimna drżał

Resztkami chleba karmił łabędzie

I zdawał się mówić mi tak

Oh dziecko gdybyś przeżyła tyle co ja

Patrzyłam na niego jak rozciera swe ręce

I szybciej tętniła mi skroń

I przyszło mi na myśl że przecież nic nie wiem

O ludziach takich jak on

Oh dziecko gdybyś przeżyła tyle co ja

Wczoraj widziałam jak tłum gapiów gęstniał

Pomóc nie mógł już nikt

Spokojne miał rysy gdy przy nim uklękłam

Płakałam tak bliski mi był

Oh dziecko gdybyś przeżyła tyle co ja

Teraz płynie niezwykłym zaprzęgiem

Do nieba wiezie go

Sześć par łabędzi

Ostatni mu oddaje hołd